De drukke, rauwe emotie van het Amerikaanse stedelijke leven vormen de kern van zowel Charles Bukowski’s poëzie als Charlie Parker’s jazz. In Bukowski’s gedichten hoor je de klanken van Parker’s saxofoon; de staccato ritmes, de drukte, de chaos, de melancholie.

Blue Birds at Brebl is een experimentele jazz-voorstelling met niemand minder dan de jazz-saxofonist Thijs van Otterloo in samenwerking met de Amerikaanse trombonist David Whitwell. In de voorstelling zullen gedichten van Bukowski voorgedragen worden door Theo Jennissen en zal het jazz-idioom van Charlie Parker als één grote orgie van experiment en improvisatie over het publiek worden uitgestort. Filosoof René van Haren duidt de gedichten terwijl zij voorgedragen worden.

Om in deze orgie van onvermoeibare drang naar vrijheid niet ten onder te gaan voorziet regisseuse Gerdi van den Elzen zowel de uitvoerenden als het publiek van handen en voeten.